Marathi Poetry रा. भा. मेकेवाड

  तू कशाला _ कविता तुला तुझीच ओढ  अन माझी साथ कशाला.  एकांत जरी उरला  तुझी दहशत कशाला.  घार झाला माझाच जीव  तुझी शिकार कशाला.  वाट तुझीच शोधत गेलो  तुझ्या जंगलात कशाला .  उसळत गेलो नदीसारखा   स्थिर तुझा काट कशाला .  वणव्यात गेले आयुष्य माझे  वरती अश्रू तुझे कशाला.  नशा चढली भलतीच  तुझ्या साठी वेगळी नशा कशाला.  अत्तरातून वेगळा झालो  फुलांची संगत आता कशाला .  गंध गेला दाहीदिशा  ती दिशा आता कशाला.  उरलो जरी गर्दित एकटा  सोबतीला तु कशाला. तुझ्या पालखीला हात माझा माझ्या अंत्ययात्रेत तू कशाला  कवि. रा.भा.मेकेवाड  

स्वो भुकेचे कुठे माप   हुरड्यातल्या पिकावर  पाखराची चोचभर  घरट्यातल्या चोची पायी   चोच फिरे  रानवन    काट्याकुट्याचा विचार ज पिल्लासाठी नाही केला   दानापाणी घेऊनीया  चीन  घरट्याच्या आसऱ्याला    वादळी उभे वाटेवर   हात धरुनी काळाचा घरट्याच्या भुके पायी   स्वो भुकेचे   कुठे माप    .....   राजेश मेकेवाड 

    प्रीत - कविता प्रित कस्तुरी  फुलपाखरा परि   न हाती फुलांच्या  ही मृगजळी .   चंचल ज्वानी  भासते एक परी  परिस पैंजण भारी  कुबेराची राणी .  मी एक मृग  शोधात फिरतो कस्तुरी  पाहताच लई लाजरी  ती मज जीवाभारी  तुझ्या वाटेवरती   प्राण विसरूनी  नसा नसात फुटते  तुझी चाहुली .   न हाती कुणाच्या  न हातामधी  काढली नजरेची तू सावली  संग तुझ्याच जाती ही पापणी   डोळ्याची काजळी  तू कशी काढली .   रात्र जळते पाहुनी पुनवेची  ती अशी कशी  मजहूनी भारी  मी सर्व परी होऊन ही सुंदरी   ती  शुभ्र शीत  चंचल  मखमली  संग कस्तुरी  .                       - राजेश मेकेवाड