रक्ताळलेले प्राविण्य _ कविता
रक्ताळलेले प्राविण्य _ कविता जीव घार झाला मनाला कुठे दोर लावू पिंजऱ्यात होत्या वेदना घरट्यात कशाला राहू मोह मायाचा बाजार जाते हळूच सोडून युगायुगात मांडतो माझ्या लेखणीचा डाव क्षितिज कोवळे पंख झाली घायाळ कधी जीवनाला फुटावे नवा अंकुर माझ्या अस्मितेचा टिकून ठेवतो मी मंग लागते कुणाच्या जीवनी माझे रक्ताळलेले प्राविण्य राजेश मेकेवाड