दंश _ कविता
दंश _ कविता हा चंद्र मज पाहुणी श्रींगार सारा घेऊन जातो परिस पैंजण तुज छमछम सखा सकाळी घेऊन जातो टिंम टिमत देहावर ती या चाहूल खुणाची ओढ छेळते अंतरी उखाणी सारी का सोडवीतो मी ठेव अमृताची प्याली ऊभी एकटी ओठांची मोहोळ मी गुंफवितो सारि का असी बहरलेल्या फुलांची मखमली मोहिते कुठे दंश मधमाशीचा सांगुन कुणास भेटते राजेश मेकेवाड