तुझ्या सवे तळमळ
तुझ्या सवे तळमळ कारे पिवळ्या पानाला वाऱ्याची भीती झाली भरलेल्या सागराला किनाऱ्याची ओढ आली सुखाच्या चेहऱ्यावर उभी लाजरी सावली वेदनेच्या वळणावर घाट चढूनीया आली तहानलेल्या मातीवर पहिल्या पावसाची चहूल भेगाळल्या ओठावर फुले नवतीची बहर डोळ्यातल्या किरणाची तुला शोधूनी या थकली तुटूनिया प्राण प्रिये का जीवाळली तुझी ओढ दुर दुर सोडूनी नजर मिठी मारतो पाहून जाता वाटेत माझे सारे देह भान हरपून पंख रुसावे पाखराचे पापण्यात पावसाच्या व्याकुळल्या सरा तुझ्या सवे तळमळ का भीडल्या काळजा कवी रा . भा . मेकेवाड