Marathi Poetry रा. भा. मेकेवाड

 भारतेची ज्वालामुखी   रंग इंद्र धनुष्याचे   सप्तरंग गुण ज्ञान   भारतीचे पाखरे ही    घरटे एक धनुर्धार  सुख शांती प्रेम धागा  चाफा जाई जुई गंध   गुंफवितो चहू  दिशा   रेंगाळतो एक गुच्छ  अमृताचे   झेलूनिया   बंदुकीचे पुष्पहार   वंदन  त्या वीरांना  कोटी कोटी अमरत्व   तन  मन धरतीचे   लढतो उपवासी  दिग्विजयाची गाथा  शत्रूच्या ललकार मी वाटा संत महात्म्याच्या वाटी   दुःख वेदना फुलती   माया धरतीची वाहुनी  लाल लाल झाली    रणांगणाची विरांगणा   स्वातंत्र्याच्या तीरावरती  ललकारते हक्कासाठी  भारतेची ज्वालामुखी   राजेश मेकेवाड 

 दैत्याची ही सावली  सत्य बोला पांडुरंगा   दिल त्यास काय   हरला तो काळ्या माती   ढेकळाचा माऊली    झोपडीत जणू त्याच्या   तुझ्या पावलाची पाठ   भक्ती भाव जुनाट  रंगतात बाल रूप    लुटेऱ्याचे पोट मोठे   खाऊनीया   घेतले ते   विठ्ठलाची मूर्ती त्या   राबुनिया उपवासी  निसर्गाच्या    घावामधली   फाटकीच त्याची झोळी   पाठीशीही  उभे त्याच्या   दैत्याची ही सावली  राजेश मेकेवाड 

 ओढ तुझी  _  कविता  माझ्या प्रीतीचा चंद्र  आज दूर कसा झाला  रुसलाय सूर्य तुझा  रात्रभर जागला    पोर्णिमेच्या प्रकाशात  अंधार कसा झाला   प्रेम ग्रहणात तुझ्या   माझा जीव कसा आला   राजेश मेकेवाड