परक्या पाखरा _ कविता

भेटून बोलणे नाही 
 परंतु पाहणे नाही 
 डोळ्यात भावना जुळते 
विसरून चालले नाही 

रुत वसंत नवा 
 एक बहर तुझा होता 
उधळीत दोन्ही हात 
प्रेमात तोल होता 

नभाळले जगातले 
डोळ्यात रूप कोणी 
सांगू तुझ्याविना 
न हाती  चंद्र लागलेले 

हळवे से   तारे रुसले 
जोडूनी दोन मना 
कळ्या  मोहरत्या  क्षणीं 
 परखी झाली  पाखरा 

 होते मरण सोबती 
झाले जगणे वेगळे 
वचनाचे ही आता 
 कुठे खरे उतरले 

राजेश मेकेवाड